Χαιρετισμός του κοινοτάρχη Βατυλής
Γιώργου Κ. Σταύρου

Ύστερα από 47 χρόνια την περασμένη Πέμπτη 24 Ioυνίου 2021 επισκεφθήκαμε και προσκυνήσαμε νοερώς τον χώρο όπου έπεσε ο ήρωας Ανδρέας Πογιατζής, στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας, 700 μέτρα από το σημείο απόβασης.

Η κοινότητα της Βατυλής αποτίει φόρο τιμής στον ηρωϊκό νεκρό της. Υποκλίνεται μπροστά στη θυσία του και αποθέτει τα λουλούδια της ευγνωμοσύνης της.

Οι γενναίοι άντρες είθισται από αρχαιοτάτων χρόνων να τιμώνται με έργα και όχι με λόγια.

Γιατί αυτό το κράτος και κάθε κράτος υπάρχει χάριν των ανθρώπων που ξεπερνούν τον εαυτό τους, που προσφέρουν την ίδια τους τη ζωή για την πατρίδα τους.

Ο Ανδρέας Πογιατζής, νέος 18 ετών το 1974, ήταν οδηγός στο πρώτο λαντ ρόβερ επικεφαλής φάλαγγας 8 ΠΑΟ που κατευθύνονταν στην πρώτη γραμμή της μάχης για απόκρουση της τουρκικής εισβολής, την πρώτη μέρα της απόβασης, το απόγευμα του Σαββάτου 20 Ιουλίου 1974.

Ήταν γενναίος γιατί γνώριζε πού πήγαινε και δεν δείλιασε ούτε μια στιγμή.
Ήταν γενναίος γιατί άφησε την αγαπημένη του και την οικογένεια του και από τη Λευκωσία κατευθύνθηκε στο Πέντε Μίλι για να κτυπήσει τα τουρκικά τανκς που αποβίβασαν οι Τούρκοι.

Ήταν γενναίος γιατί δεν υπήρχε πιο προωθημένη θέση από το πρώτο λαντ-ρόβερ της φάλαγγας.

Ήταν γενναίος και έπεσε ηρωϊκά στο πεδίο της μάχης. Θυσίασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος τις εστίες και τα ιερά χώματα μας. Υπερασπίστηκε την πατρίδα, την τιμή και την αξιοπρέπεια μας.

Η Πολιτεία, επαναλαμβάνω οφείλει να τιμά τους ηρωϊκούς νεκρούς με πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Και στην Πολιτεία περιλαμβάνεται και η Εκτελεστική Εξουσία, δηλαδή η κυβέρνηση και η Νομοθετική, δηλαδή η Βουλή.

Οφείλουν και οι δυο να εισάγουν Νόμους με τους οποίους να τιμώνται με απτά έργα εκείνοι που έδωσαν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν την πατρίδα. Να νομοθετήσουν για την δωρεάν παιδεία των παιδιών των πεσόντων και των οικογενειών τους στην Κύπρο και στο εξωτερικό, καθώς και άλλες εκπαιδευτικές παροχές. Να τιμούν την αρετή με πράξεις, δηλαδή με νομοθετήματα.

Για τον ήρωα Ανδρέα Πογιατζή, σαν κατάληξη του χαιρετισμού μου, θα ήθελα να απαγγείλω ένα ποίημα.

OI AETOI

Κατ’ απ’ τον Πενταδάκτυλο, κοντά στο Πέντε Μίλι
πέταξε ένας αετός αυτό το μαύρο δείλι
περήφανος και λεύτερος χωρίς τη μια πατούσα
Ξένε πάρε το μήνυμα πως τόσα χρόνια ζούσα

Τοις κείνων ρήμασι εδώ δεν πήγα βήμα πίσω
κρίνα κι αγριολούλουδα δεν θέλησα ν’ αφήσω
ούτε τα κάστρα στις κορφές ούτε τ’ άγρια βράχια
μήτε να κάμουμε ψωμί πριν κόψουμε τα στάχυα

Ξένε πάρε το μήνυμα πως ζούσα τόσα χρόνια
Με ζέσταινε το χώμα μας ακόμη και τα χιόνια
τα κόκκαλα μας λίπασμα για να ‘χουμε σοδειά
και για να μην ξεχάσουμε τη γη μας στη σκλαβιά

Ο Ευαγόρας μ’ αγροικά κι ο Ονήσιλος με κρίνει
το κύμα και η θάλασσα ήσυχο δεν μ’ αφήνει
όλοι οι νεκροί μας αετοί πολύ ψηλά πετούν
Ξένε πάρε το μήνυμα πως τόσα χρόνια ζουν.

Κατηγορίες: ΕΙΔΗΣΕΙΣ