Ομιλία Κωνσταντίνου Εφέ στην κηδεία του ήρωα Ανδρέα Πουλλαίδη
Ομιλία Κωνσταντίνου Εφέ στην κηδεία του ήρωα Ανδρέα Πουλλαίδη
Πολυαγαπημένε μας θείε, αδελφέ, φίλε, πολεμιστή, ήρωα,
Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω, να σου μιλήσω, να σου σφίξω το χέρι!
Σε έμαθα όμως, μέσα από τον παππού και την γιαγιά, μέσα από τις ιστορίες του πατέρα μου και της μητέρας μου.
Λεβέντης, άξιος, εργατικός, αγνό παλικάρι, πάντα πρόθυμος να βοηθήσεις, με το χαμόγελο στα χείλη. Αρετές, που δύσκολα συναντάς, μαζεμένες σε ένα άνθρωπο.
Όλοι σε φώναζαν, “Αντρίκκο του Ζίγκου”, όλοι χαίρονταν όταν σε συναντούσαν, όλοι ένιωθαν το φως, και την ζεστασιά της καλοσύνης σου.
Μετά από εφτά κόρες, ήρθες εσύ, ο μικρότερος της οικογένειας, ο μοναχογιός, και τους ολοκλήρωσες.
Το όγδοο παιδί του Γεώργιου Ζίγκου και της Σοφίας Πουλλαίδη.
Αλλά η μοίρα, είχε άλλα σχέδια για σένα.
Μόλις στα δεκαεφτάμιση σου χρόνια, ανταποκρίνεσαι στο κάλεσμα της πατρίδας.
Κατατάσσεσαι στην Εθνική Φρουρά, υπηρετώντας στο 70 Τάγμα Μηχανικού, ως σκαπανέας.
Το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 74, σε βρίσκει στην πρώτη γραμμή, πιστό στο καθήκον, να τοποθετείς νάρκες,στην περιοχή Λαπήθου – Καραβά.
Στις 6 Αυγούστου 1974, ημέρα Τρίτη, χάσαμε τα ίχνη σου.
Ο παππούς και η γιαγιά, απεγνωσμένα σε αναζητούν!
“ Δεν είναι δυνατόν να χάθηκε ο Αντρίκκος μας ”.
Όμως παρά τις προσπάθειες, ποτέ δεν πήραν ξεκάθαρη απάντηση.
Τα χρόνια περνούσαν, αλλά ο πόνος ποτέ δεν έσβησε από τα μάτια και την καρδιά των γονιών σου, που κουβαλούσαν καθημερινά τον σταυρό του μαρτυρίου τους.
Ο παππούς και η γιαγιά, έφυγαν με τον καημό σου.
44 χρόνια μετά έρχεται η στιγμή, να γαληνέψει η ψυχή σου.
44 χρόνια μετά, η οικογένεια, οι φίλοι, η πατρίδα, μαζεύονται για να πουν το τελευταίο αντίο στον ήρωα Αντρέα Πουλλαίδη!
Το παλικάρι που δεν δίστασε ποτέ, που δεν σκέφτηκε τον εαυτό του, που δεν δείλιασε, τίμησε τον τίτλο του και θυσιάστηκε για την πατρίδα!
Σήμερα, μπροστά σε αυτό το σεμνό, μικρό κασελάκι, που έκλεισε τη λεβεντιά σου και την αγνή ψυχή σου, προσκυνάμε ευλαβικά την ηρωική σου θυσία.
Ξαλαφρωμένοι από τον σταυρό του μαρτυρίου σου, όλοι εμείς, συγγενείς και φίλοι, είμαστε περήφανοι για σένα, μα πάντα πικραμένοι, και πονεμένοι, για τον άδικο χαμό σου.
Η μνήμη σου, μένει Αθάνατη!
Αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπημένε μας Αντρέα !