Κώστας Χατζαντώνης

Ο Κώστας Χατζαντώνης ήταν το τέταρτο παιδί  της επταμελούς οικογένειας του Χαράλαμπου και της Θέκλας Σκορδή, μετά τις αδελφές του Χρυστάλλα, Ελένη, Γεωργία και πριν τα μικρότερα αδέλφια του Μάρω, Φάνο και Άντρη. Γεννήθηκε στις 17.10.1955 στο χωριό Βατυλή Αμμοχώστου.

Από μικρός ήταν ήσυχος και υπάκουος, πάντοτε πρόθυμος να βοηθήσει σε κάθε δουλειά της οικογένειας του. Από 8 χρονών δούλευε δίπλα στον πατέρα του στα χωράφια, ενώ παράλληλα ουδέποτε παραμελούσε τα μαθήματα του. Ήταν πρόσχαρος και αγαπητός σε όλο το χωριό. Οι εκλεκτοί του φίλοι Τάκης, Χριστάκης, Λουκάς Γιώργος και Ιωνάς μαρτυρούν ότι στην παρέα μετέφερε πάντοτε το πνεύμα ομόνοιας και συγχωρητικότητας βοηθώντας στην επίλυση των μεταξύ τους διαφορών. Γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της οικογένειας, της θρησκείας και της πατρίδας, τις οποίες τίμησε με την επίγεια ζωή του και τον άξιο τιμής θάνατο του.

Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Βατυλής, στο Γυμνάσιο Λύσης και στο Οικονομικό Λύκειο Λευκωσίας και υπήρξε άριστος μαθητής.

Τον Ιούλιο του 1973 κατετάγη στην Εθνική Φρουρά. Την περίοδο της τουρκικής εισβολής εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία ως δεκανέας στο 361 Τάγμα Πεζικού με έδρα το Συγχαρί, όπου τον είδαν ζωντανό για τελευταία φορά οι γονείς του στις 18.7.1974.

Όταν στις 20.7.1974 οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κερύνεια, μεγάλη αγωνία κυρίευσε την οικογένεια του νεαρού δεκανέα. Στις 24.7.1974 τον εντόπισαν στην περιοχή Αγλαντζιάς, όπου είχε οπισθοχωρήσει το τάγμα του. Την ίδια  ημέρα στο στρατόπεδό του ήρθε διαταγή να πάνε για αναγνώριση των τουρκικών θέσεων στην περιοχή Κουτσοβέντη – Βουνού.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, με πατριωτισμό και αυταπάρνηση, ο Κώστας Χατζαντώνης μαζί με άλλους συστρατιώτες του ξεκίνησαν για την αποστολή αυτή.  Καθώς προχωρούσαν στην περιοχή Κουτσοβέντη τούς πλησίασαν τρία λεωφορεία – τα δύο με λευκή και το τρίτο με ελληνική σημαία  – και ο Κώστας πήγε πρώτος κοντά στο πρώτο λεωφορείο για αναγνώριση. Ακούστηκε να φωνάζει ότι ήταν Τούρκοι και αμέσως πυροβολήθηκε. Έπεσε κάτω νεκρός, ενώ οι Τούρκοι άρχισαν να κατεβαίνουν από τα λεωφορεία και να παίρνουν θέσεις μάχης.

Η σωρός του, μαζί με αυτές των άλλων πεσόντων της μάχης του Κουτσοβέντη, τάφηκαν από συστρατιώτες τους στην περιοχή Κουτσοβέντη – Βουνού.

Ο Θεός να μας αξιώσει μια μέρα να θάψουμε τα άγια λείψανά του, με τις δέουσες τιμές που αρμόζουν σε έναν ήρωα, στην αγαπημένη μας Βατυλή και να τελούμε το ετήσιο μνημόσυνό του για την ανάπαυση της ψυχής του και για να θυμόμαστε ότι «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»!

Αιωνία σου η μνήμη, Κώστα Χατζαντώνη κι ας γίνει η θυσία σου για μάς πρότυπο ανδρείας στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Κατηγορίες: ΠΕΣΟΝΤΕΣ, ΤΙΜΗΘΕΝΤΕΣ

Ετικέτες: Κώστας Χατζαντώνης