Μήνυμα Παπανδρέα Ζενιέρη στην
συνεστίαση του 2009

Παπάς, Άνθρωπος, Φίλος, Εθελοντής Αιμοδότης

Αγαπητοί,

Eίναι για μένα κάτι που δεν ξεχνιέται, το κλάμα του αδελφού μου. Η πρώτη εμπειρία, η πρώτη φορά που έδωσα το αίμα μου. Το έδωσα σε συγγενείς και φίλους, σε γνωστούς και αγνώστους. Το έδωσα σε Τούρκο. Άνθρωπος προς άνθρωπο. Το είχε απόλυτη ανάγκη, έπρεπε να ζήσει.

Μετά το προδοτικό πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή, στην προσφυγιά σε μια μάχη στο αεροδρόμιο Λάρνακας μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων, έτρεξα από τους πρώτους και έδωσα το αίμα μου, άσχετα αν θα το έπαιρνε δικός μας ή Άραβας. Με αφορμή αυτό το γεγονός άρχισα να φτιάχνω μια στατιστική.

Έδινα το αίμα μου για τριάντα χρόνια εθελοντικά. Υποχρεώθηκα όμως να σταματήσω κατόπιν υπόδειξης του φίλου μου γιατρού Τάκη Πελεκάνου, Υπουργού Υγιείας τότε. Το έδωσα για τελευταία φορά στην Τράπεζα ΑΣΙΛ. «Σταμάτα, μού είπε, είσαι γέρος πλέον πάτερ Ζενιέρη». Ήμουν τότε 68 χρονών.

Με τίμησε για αυτήν την προσφορά μου ο Αντιαναιμικός Σύνδεσμος Κύπρου. Με τίμησε η Προσφυγική Κοινότητα μου, Τσιακκιλερής. Με τίμησε η γενέτειρα μου Λύση στην Τράπεζα Αίματος ΑΣΙΛ.

Με τίμησαν εφημερίδες και περιοδικά. Πολλά άτομα από την Κύπρο. Τούς ευχαριστώ. Επίσης, μια οικογένεια από τη Βατυλή, από τη μακρινή Αυστραλία που πήρε μαζί της το αίμα μου. Και πάλι αναρωτιέμαι. Άραγε ήμουν τόσο άξιος για τόσους επαίνους;

Και είπα πως για τον άνθρωπο δεν υπάρχουν όρια ανθρωπιάς. Εγώ έκανα ένα ευγενικό χριστιανικό καθήκον. Όμως, τούς ευχαριστώ όλους. Κάποιοι είχαν το θάρρος να πουν: «Ο σημερινός Καλός Σαμαρείτης». Ο Καλός Σαμαρείτης της Παραβολής του Ευαγγελίου περιέθαλψε τον πληγωμένο από τους ληστές. Έδωσε στον πανδοχέα τα δύο δινάρια. Αυτά κρατούσε. Εγώ έδωσα στον πανδοχέα εκατό μπουκάλια αίμα. Ένα μπουκάλι σώζει μια ζωή. Άλλοι είπαν: «Ένας Ήρωας στην εποχή μας». Μα είναι ηρωϊσμός να δώσεις ένα μπουκάλι αίμα για να επαναφέρεις ένα άνθρωπο στη ζωή; Δέχομαι την τιμή.

Σήμερα έχω την τιμή να με τιμήσει η δεύτερη κοινότητα μου, η Βατυλή. Στην Βατυλή αγάπησα και αγαπήθηκα. Σαν Παπάς, σαν Άνθρωπος, σαν Φίλος και σαν Εθελοντής Αιμοδότης. Τους χρωστάω πολλά. Ευχαριστώ.

Και τώρα αγαπητοί μου φίλοι να μου επιτρέψει η αγάπη σας να κάνω μια ευχή. Σήμερα οι Βατυλιώτες κάνουν μια γιορτή, όχι όμως στα σπίτια τους. Να ευχηθώ αυτήν τη γιορτή να την κάνουμε στη Βατυλή σύντομα. Όλοι αγαπημένοι, αδελφωμένοι και φίλοι μέσα στο γήπεδο της Βατυλής. Και πάλι σας ευχαριστώ.

Κατηγορίες: ΤΙΜΗΘΕΝΤΕΣ

Ετικέτες: Μήνυμα Παπαζενιέρη