Ο δαίμων της πορνείας… στη Βατυλή
Απόσπασμα από την παρουσίαση του βιβλίου της Νίκης Μαραγκού, «Ο δαίμων της πορνείας» από την ποιήτρια Νάσα Παταπίου.
(Καστελιώτισσα, Πέμπτη, 7 Φεβρουαρίου, 2008)
Ο ΔΑΙΜΩΝ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ
…Κατά την ταπεινή μου άποψη το διήγημα “Δι’ εσόπτρου” ίσως να είναι το καλύτερο της συλλογής, ή ακριβέστερα είναι το διήγημα που με συγκίνησε περισσότερο αφού τελειώνοντάς το, αισθάνθηκα τα μάτια μου βουρκωμένα.
Η Παναγία η Μαύρη, Βατυλή Μουσείο Βυζαντινών Εικόνων Λευκωσία
Πρόκειται για την ιστορία, την πραγματική ιστορία ενός αξιοπρεπούς πρόσφυγα τσαγκάρη από το χωριό Βατυλή της Μεσαορίας, της Στεφανοβατυλής, όπως μνημονεύεται σε βενετική πηγή, που εγκαταστάθηκε στην εντός των τειχών Λευκωσία και με υποτυπώδη μέσα προσπαθούσε να στήσει την τέχνη του και να ζήσει.
Πάνω απ’ όλα όμως η μόνη του έγνοια ήταν ο γενέθλιος χώρος η Βατυλή, γι’
αυτό κατέγραψε τα τοπωνύμια ανελλιπώς του χωριού του και ταυτόχρονα τα
περιέγραψε δίνοντας μάλιστα για τα περισσότερα και επεξηγήσεις, για τις ονομασίες
τους. Ενώ στο τέλος δίνει πολύ σύντομα όσες πληροφορίες γνώριζε για το χωριό του
με τον τίτλο: Η ταυτότητα του χωριού.
Το 1986 μάλιστα ο Σπύρος Σκαρπάρης, έτσι ονομαζόταν, φρόντισε να τυπώσει τα παραπάνω για να μην ξεχάσει την αγαπημένη Βατυλή.
Ενώ η πεζογράφος Νίκη Μαραγκού που διασώζει, ευτυχώς, την ιστορία του Σπύρου Σκαρπάρη, το 1991 έγραφε:
“Το δωμάτιο είχε πια σκοτεινιάσει. Στον καθρέφτη έβλεπα να σχηματίζονται μία μία οι κοιλάδες, τα υψώματα και τα χωράφια της Βατυλής. Ήλιοι χρυσοί στόλιζαν τα Βασιλικά, τον Άγιο Φώτη, τις Στέρνες, την Κορώνη.”
Eκκλησία Αγίου Γεωργίου, Βενετία
Κι εγώ μετά την ανάγνωση του διηγήματος θυμήθηκα τον παπά- Γεώργιο της
Βατυλής, που μεταβαίνει στη Βενετία μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Τούρκους, το 1570, όπου εκεί διέπρεψε ως έμπορος βαμβακιού.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο παπά-Γεώργιος υπήρξε δωρητής μιας φορητής εικόνας, με τη Θεοτόκο ανάμεσα στους Αγίους Νικόλαο και Γεώργιο, που φιλοτεχνήθηκε στη Βενετία και εστάλη στον Άγιο Γεώργιο Βατυλής και σήμερα βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Αρχιεπισκοπής.
Έργο παρακαλώ του σπουδαίου Κρητικού ζωγράφου Εμμανουήλ Τζανφουρνάρη.
Βίοι παράλληλοι λοιπόν με μεγάλη χρονική απόσταση…
Να λοιπόν πώς γράφεται η ιστορία, ή μάλλον πως διασώζεται η ιστορία, μέσα από την
πεζογραφία, όπως αυτή της Νίκης Μαραγκού…
(link to Vatyli Facebook Page, notes: 28 April 2013 at 21:29)
Κατηγορίες: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ