Home » ΤΙΜΗΘΕΝΤΕΣ » Παπα – Ανδρέας Ζενιέρης

Παπα – Ανδρέας Ζενιέρης


Παπανδρέας Ζενιέρης - Βατυλή

Κάπου στο 1970 γύρω στις 2 τα ξημερώματα, λίγο μετά τη λειτουργία της Ανάστασης, ένας παπάς οδοιπορεί από την εκκλησία του, τον Άγιο Γεώργιο Βατυλής, για το σπίτι του στη Λύση.

Το εκκλησίασμα σκόρπισε στα σπίτια του μετά τη λειτουργία, δεν είχε γίνει συνεννόηση από προηγουμένως και ο παπάς βρέθηκε ολομόναχος μετά το κλείσιμο της εκκλησίας. Ντράπηκε να διακόψει κάποιον από τους πολλούς φίλους που είχε και ήταν εκείνη την ώρα στο πασχαλινό τραπέζι με την οικογένεια του.

Η ψυχή του ωστόσο ήταν γεμάτη αγάπη. Με τις μεγάλες δρασκελιές του δεν άργησε να πάει στο σπίτι του, που βρισκόταν κοντά στην εκκλησία της Παναγίας της Λύσης.

Μιλούμε για τον Παπανδρέα Ζενιέρη, τον παπά μας.

Ίσως ήταν η μοναδική φορά που πήγαινε περπατητός απο τη Βατυλή στη Λύση. Το ανάποδο συνέβηκε πολλές φορές. Χωρίς μεταφορικό μέσο, αναγκαζόταν πολλές φορές να ξυπνά από τις 5 το πρωί ή ακόμα και νωρίτερα γιατί είχε να περπατήσει μισής ώρας δρόμο. Έφτανε στην εκκλησία 10 λεπτά περίπου πριν την έναρξη της λειτουργίας. Συνεπής πάντα στην ώρα του έστω κι αν έβρεχε έστω κι αν έριχνε χαλάζι.

Έβαζε το σταυρό του και ξεκινούσε.

«Ο Θεός ήταν πάντα μαζί μου», λέγει σήμερα ο ίδιος.

Γεννήθηκε το 1923 και ήταν το 11ο από τα 14 παιδιά του Δημήτρη Χ’’ Κωνσταντούρα – Ζενιέρη.

Χειροτονήθηκε στις 17 Ιουλίου 1961 στην Ιερά Μονή Μαχαιρά από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο

Προοριζόταν για παπάς της Κοντέας, όμως ο εκεί ιερέας παρά το προχωρημένο της ηλικίας του συνέχιζε να λειτουργεί.

Στις 6 Μαϊου 1966 δούλευε στο περιβόλι του ο Παπαανδρέας Ζενιέρης, στην περιοχή Αγλάσυκα της Λύσης.

Εκεί τον βρήκαν οι Βατυλιώτες που εξουσιοδοτήθηκαν να τον καλέσουν να αναλάβει παπάς του χωριού.

Δεν έχασε καιρό. Την ίδια μέρα πήγε στη Βατυλή και τέλεσε μια βάφτιση, ενώ το απόγευμα έκανε και τον εσπερινό.

Από εκείνη την ημέρα είχε γίνει ο παπάς της Βατυλής, την οποία υπηρέτησε μέχρι την τουρκική εισβολή, τον Ιούλιο 1974.

Μέσα σε ένα κλίμα πρωτοφανούς πολιτικής πόλωσης και μίσους ο παπά-Ζενιέρης ήταν αγαπητός από όλους. Ήταν δίκαιος, ανιδιοτελής, παπάς για όλους τους κατοίκους, ευσεβής, σεβάσμιος, έδινε πάντα το καλό παράδειγμα.

«Δεν ξεχώριζα ούτε δεξιούς, ούτε αριστερούς. Για μένα ήταν όλοι άνθρωποι του Θεού», μας είπε όταν τον συναντήσαμε πριν λίγες μέρες στο προσφυγικό του σπίτι στο συνοικισμό των Αγίων Αναργύρων στη Λάρνακα. Και πρόσθεσε με συγκίνηση:

«Τους Βατυλιώτες τους αγάπησα και με αγαπήσανε».

Το λέει αυτό και νιώθει την ανάγκη να μας δώσει απλά παραδείγματα της αγάπης που εισέπραττε καθημερινά από τους Βατυλιώτες.

Μας μιλά για τη φιλοξενία των κατοίκων, για την αγάπη με την οποία τον περιέβαλλαν σε κάθε του βήμα στα 8 και πλέον χρόνια που ήταν ο πνευματικός τους πατέρας.

Η Βατυλή είχε την τιμή να έχει παπά το μεγαλύτερο ίσως αιμοδότη της Κύπρου. Ο Παπαανδρέας Ζενιέρης έδωσε αίμα στην Τράπεζα Αίματος των νοσοκομείων πάνω από 100 φορές.

Έδινε αίμα για να βοηθήσει και να σώσει συνανθρώπους του, ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής, ή εθνικοτητας. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση όπου έδωσε αίμα το 1963 για να σωθεί ένας 13χρονος Τουρκοκύπριος από τη Γαληνόπορνη

Δεν πήγε ο Παπα Ζενιέρης στη Βατυλή μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Δεν θέλησε να δει τις εκκλησίες του ρημαγμένες.

Τα ξωκκλήσια της Παναγίας και του Αρχαγγέλου ισοπεδωμένα και την Αγία Βαρβάρα χωρίς στέγη με τέσσερις τοίχους.

Δεν είδα τον Άγιο Γεώργιο συλημένο, με ξηλωμένο το τέμπλο, κατεστραμένη την Αγία Τράπεζα, κλεμμένες τις εικονες και κάθε σκεύος. Δεν θέλησε να δει τη βαρβαρότητα.

Η μόνη εικόνα που σώθηκε ήταν εκείνη της Παναγίας με τον Άγιο Γεώργιος και τον Άγιο Νικόλαο που είχε στείλει ο πρωτοπαπάς Γεώργιος από τη Βατυλή που είχε μεταναστεύσει στη Βενετία. Και η οποία βρισκόταν στο Μουσείο Εικόνων της Αρχιεπισκοπής.

Κι ακόμη κάτι. Η σφραγίδα της Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, την οποία, έφερε μαζί του ο παπα-Ζενιέρης την παρέδωσε σήμερα στο Κοινοτικό μας Συμβούλιο με εντολή να την παραδώσουμε στον πρώτο παπά που θα λειτουργήσει στην ελεύθερη  Βατυλή.

Το Κοινοτικό Συμβούλιο Βατυλής τιμά σήμερα τον παπα-Ζενιέρη για τις υπηρεσίας του προς το χωριό μας. Και επειδή αγάπησε τόσο πολύ το χωριό μας, τον ανακηρύσσουμε επίτιμο δημότη Βατυλής.

Γιώργος Κωνσταντίνου

 

Κατηγορίες: ΤΙΜΗΘΕΝΤΕΣ

Ετικέτες: